Προσβολές από σκουλήκια

Προσβολές από σκουλήκιαήελμινθίαση– παρασιτικές ασθένειες με πρωτογενή βλάβη στα πεπτικά όργανα. Οι ελμίνθοι, παρασιτικά σκουλήκια, μπορούν να ζουν σε πολλά μέρη του γαστρεντερικού σωλήνα (γαστρεντερική οδός), συμπεριλαμβανομένου. στο παχύ έντερο, στο ορθό. Η διάγνωση και η θεραπεία των εκδηλώσεων του παχέος εντέρου των ελμινθικών λοιμώξεων πραγματοποιείται από κοινού από γιατρούςπαρασιτολόγουΚαικολοπρωκτολόγος.

Η μόλυνση με ελμινθίαση χαρακτηρίζεται από τις ακόλουθες ιδιότητες:

• χρόνια πορεία, κατά την οποία τα θρεπτικά συστατικά και οι προστατευτικές δυνάμεις εξαντλούνται σταδιακά.
• πιο συχνά το σώμα εισβάλλει από αγκυλόστομα, στρογγυλό σκώληκα, τοξοκάρα, τριχοκέφαλο.
• Η παθολογία μελετάται και αντιμετωπίζεται όχι μόνο στην παιδιατρική και τη θεραπεία, αλλά και στη γαστρολογία, τη χειρουργική, τη δερματολογία, την αλλεργιολογία και άλλους τομείς.

Η ασθένεια επηρεάζει ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού της χώρας, αλλά τείνει να εξαπλωθεί σε περιοχές με κακή υποδομή και ιατρική ανάπτυξη.

Αιτίες και μηχανισμός

Οι ελμίνθοι που παρασιτούν στο παχύ έντερο αντιπροσωπεύονται από τρεις κατηγορίες:

1. Στρογγυλοί σκώληκες (νηματοειδείς): στρογγυλοί σκώληκες, ακροσκώληκες (εντεροβίαση), μαστιγοί (τριχοκεφαλία), χελιόσκουλα (στρονγκυλοειδίαση), αγκυλόστομα, τοξοκάρες.
2. Ταινίες (cestodes): ευρεία ταινία, ταινία βοοειδών και χοιρινού.
3. Flukes (trematodes): σχιστοσώματα.

Πλέονέλμινθεςπερίπλοκος κύκλος ανάπτυξης. Μεταξύ αυγών και ενηλίκων υπάρχουν ενδιάμεσα στάδια: προνύμφες, κυστικές μορφές (κύστεις ή πτερύγια). Τα αυγά σκουληκιών είναι ανθεκτικά σε αντίξοες συνθήκες και μπορούν να επιβιώσουν στο έδαφος και στο νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με ακατέργαστο νερό, άπλυτα χέρια, φρούτα και λαχανικά μολυσμένα με χώμα, εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα.

Τα μικρά παιδιά είναι πιο επιρρεπήελμινθίασηλόγω της συνήθειας να βάζουν χέρια και ξένα αντικείμενα στο στόμα. Τα ζώα είναι συχνά φορείς ελμινθών. Το κρέας, το ψάρι, τα οστρακοειδή περιέχουν αυγά, προνύμφες ή πτερύγια. Τέτοια τρόφιμα, ωμά ή ανεπαρκώς θερμικά επεξεργασμένα, χρησιμεύουν επίσης ως πηγή μόλυνσης.  

Τα παράσιτα δεν μπορούν να υπάρχουν στο επιθετικό όξινο περιβάλλον του στομάχου. Αλλά το κέλυφός τους είναι ανθεκτικό στη δράση του γαστρικού υγρού. Επιπλέον, η παρουσία ελμινθών στα τρόφιμα στο στομάχι είναι βραχύβια. Και στη συνέχεια, μαζί με τον βλωμό της τροφής, περνούν στο έντερο, όπου ο κύκλος ζωής συνεχίζεται με το σχηματισμό ενηλίκων ατόμων.  

Στο λεπτό και στο παχύ έντερο δημιουργούνται ευνοϊκότερες συνθήκες για τη ζωή των ελμίνθων. Υπάρχει ένα αδύναμο αλκαλικό περιβάλλον, υπάρχουν πολλά υπολείμματα τροφών και η βλεννογόνος μεμβράνη τροφοδοτείται άφθονα με αίμα. Ένας αριθμός προσαρμοστικών μηχανισμών (άγκιστρα, βεντούζες, ανεπτυγμένοι μύες) βοηθούν τα σκουλήκια να παραμείνουν στον αυλόΓαστρεντερική οδός, προσκολλώνται στον εντερικό βλεννογόνο, και δεν βγαίνουν με κόπρανα.

Η παρουσία τους στο παχύ έντερο οδηγεί σε τοπικές φλεγμονώδεις διεργασίες - τυφίτιδα, κολίτιδα, σιγμοειδίτιδα, πρωκτίτιδα. Στη διαδικασία της ζωής απελευθερώνονταιτοξίνες. Πολλά από αυτά είναι ισχυρά αλλεργιογόνα.  

Μερικά από τα παράσιτα διεισδύουν στο σύστημα του παγκρεατικού πόρου, στη χοληφόρο οδό και στο ήπαρ, προκαλώντας βλάβη σε αυτά τα όργανα. Επιπλέον, οι προνύμφες ορισμένων ελμινθών είναι ικανές να τρυπούν το εντερικό τοίχωμα. Με τη ροή του αίματος και της λέμφου, εισέρχονται στους μύες, στους πνεύμονες, στα μάτια και στον εγκέφαλο και προκαλούν βλάβες σε αυτά τα όργανα.

Ταξινόμηση της ελμινθίασης

Ανάλογα με την υπαγωγή στην ομάδα, διακρίνονται οι ακόλουθοι τύποι παρασιτικής μόλυνσης:

• κυστοδοσίες – εχινοκοκκίαση, ταενίαση, ταενιαρινχίαση.
• νηματώδεις - τριχοκεφαλία, ασκαρίαση, νεκατορίαση.
• Τριματώδη – οπισθορχίαση, φασκιολίαση.

Διαίρεση των παρασίτων ανάλογα με τη μέθοδο επιβίωσης στο περιβάλλον:

• ελμινθια?
• βιοελμινθοι?
• έλμινθες επαφής.

Ταξινόμηση ανάλογα με τη μέθοδο εξάπλωσης στον ξενιστή:

• νερό;
• τροφή;
• διαδερμικά.

Υπάρχουν 2 τύποι παρασίτων ανάλογα με την περιοχή εξάπλωσης.

1. Εντερική μορφή. Εισέρχονται στο σώμα του ξενιστή μέσω της στοματικής κοιλότητας, εξαπλώνοντας σταδιακά στον γαστρεντερικό σωλήνα. Ο μόνιμος βιότοπος είναι τα έντερα. Αυτά τα παράσιτα περιλαμβάνουν ισχυροειδίαση, ασθένεια αγκυλόστομα και τενίωση.
2. Εξωεντερικές μορφές. Η διείσδυση μπορεί επίσης να αναπτυχθεί μέσω του γαστρεντερικού σωλήνα, αλλά στη συνέχεια τα παράσιτα μεταναστεύουν μέσω των τοιχωμάτων του εντέρου σε άλλα όργανα. Για παράδειγμα, αιμοφόρα αγγεία, υποδόριο λίπος, συκώτι, εγκέφαλος. Αυτή η ιδιότητα έχουν η οπισθορχίαση, η φασκιολίαση και η τριχίνωση.

Οι εξωεντερικές μορφές θεωρούνται οι πιο επικίνδυνες και προκαλούν σοβαρές επιπλοκές.

Συμπτώματα

Η ελμινθίαση μπορεί να είναι ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια, εμφανίζονται μη ειδικά συμπτώματα εντερικών διαταραχών:

• ναυτία;
• μειωμένη όρεξη?
• πόνος ή κράμπες πόνος στην κοιλιά?
• φούσκωμα?
• φούσκωμα;
• διάρροια, δυσκοιλιότητα, εναλλαγή τους.

Διακριτικό σύμπτωμαεντεροβίαση: φαγούρα, κάψιμο στον πρωκτό, στην περιπρωκτική περιοχή. Αυτό το σύμπτωμα οφείλεται στο γεγονός ότι ένα σεξουαλικά ώριμο θηλυκόpinwormsβγαίνει και γεννά αυγά. Αυτό συμβαίνει κυρίως τη νύχτα.

Εάν η πορεία είναι δυσμενής, ο εντερικός αυλός μπορεί να φράξει με συστάδες σκουληκιών. Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει τυπική κλινική εικόνα μηχανικής εντερικής απόφραξης με έντονο κοιλιακό άλγος, φούσκωμα, επαναλαμβανόμενους εμετούς, κατακράτηση κοπράνων και αερίων. Η απόφραξη επιπλέκεται από φλεγμονή του περιτοναίου με εξαιρετικά σοβαρή γενική κατάσταση του ασθενούς.  

Οι εξωεντερικές διαταραχές περιλαμβάνουν:

• πονοκεφάλους?
• αδυναμία, μειωμένη απόδοση.
• αλλαγές στο συναισθηματικό υπόβαθρο: κατάθλιψη, ευερεθιστότητα, αϋπνία.
• ισχνότητα;
• χλωμό δέρμα, δερματικό εξάνθημα, ωχρότητα και ξηρότητα ορατών βλεννογόνων.
• ξηρός βήχας?
• Συχνά κρυολογήματα?
• την εμφάνιση και τη συχνότητα των κρίσεων βρογχικού άσθματος.
• βρουξισμός - κόψιμο δοντιών κατά τη διάρκεια του ύπνου.
• πόνος των μυών και των αρθρώσεων.

Αυτά τα συμπτώματα προκαλούνται από βλάβες σε όργανα και ιστούς, μέθη, ανοσοανεπάρκεια, αλλεργίες και ανεπάρκεια βιταμινών. Εάν η ελμινθίαση δεν διαγνωστεί, συνδέονται με άλλες αιτίες.

Διαγνωστικά

Διάγνωσηδιαγνωστεί με βάση εργαστηριακές εξετάσεις αίματος και κοπράνων. Μια γενική εξέταση αίματος αποκαλύπτει μείωση του επιπέδου των αιμοσφαιρινών και των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Το επίπεδο των ηωσινόφιλων λευκοκυττάρων είναι αυξημένο. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότιαναιμίακαι η ηωσινοφιλία είναι χαρακτηριστικές άλλων ασθενειών, και ως εκ τούτου μόνο έμμεσα υποδηλώνουν ελμινθίαση.

Η ανοσοδιαγνωστική του αίματος στοχεύει στην ανίχνευση συγκεκριμένων αντισωμάτων σε ιστούς παρασίτων. Βεβαιωθείτε ότι έχετε εξετάσει τα κόπρανα για κρυμμένο αίμα και αυγά σκουληκιών. Για τη διάγνωση της εντεροβίασης γίνεται απόξεση από την περιπρωκτική περιοχή. Για το ξύσιμο, χρησιμοποιήστε μια μπατονέτα ή κολλητική ταινία. Η βλάβη στον εντερικό βλεννογόνο διαγιγνώσκεται χρησιμοποιώντας ενδοσκοπικές μεθόδους - σιγμοειδοσκόπηση, κολονοσκόπηση.

Υπάρχουν πρόσθετες διαγνωστικές εξετάσεις που βοηθούν στον προσδιορισμό του τύπου του παθογόνου, της περιοχής εξάπλωσής του και της έκτασης της βλάβης:

• Δερματική δοκιμή αλλεργίας με την προσθήκη ελμινθικών αντιγόνων.
• Υπερηχογράφημα των κοιλιακών οργάνων με εκτίμηση της κατάστασης των εντέρων, του ήπατος, του σπλήνα, του παγκρέατος.
• ινογαστροδωδεκαδακτυλοσκόπηση - οπτική εξέταση των ανώτερων τμημάτων της πεπτικής οδού χρησιμοποιώντας την εισαγωγή μιας συγκεκριμένης συσκευής μέσω της στοματικής κοιλότητας.
• κολονοσκόπηση - οπτική εξέταση των τοιχωμάτων του παχέος εντέρου με την εισαγωγή ενός καθετήρα με κάμερα.
• Ενδοσκοπική βιοψία – αφαίρεση τμημάτων ιστού κατά τη διάρκεια ενδοσκοπικής εξέτασης που ακολουθείται από μικροσκόπηση και ιστολογική ανάλυση.
• ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία εσωτερικών οργάνων με την προσθήκη σκιαγραφικού για την αξιολόγηση των μορφολογικών ιδιοτήτων των ιστών, την ανίχνευση ξένων στοιχείων και τον προσδιορισμό της ακεραιότητας των τοιχωμάτων.
• σπινθηρογράφημα ήπατος - η εισαγωγή ενός ραδιοϊχνηλάτη που συσσωρεύεται στο ήπαρ και εκπέμπει ακτινοβολία που εμφανίζεται στην οθόνη (μπορεί να εκτιμηθεί η μορφολογία, το μέγεθος, η θέση του οργάνου, η παρουσία ή η απουσία ελαττωμάτων).

Οι μέθοδοι έρευνας συνταγογραφούνται ανάλογα με τα συμπτώματα που εμφανίζονται και την υποψία του γιατρού για το βαθμό εξάπλωσης της ελμινθίασης.

Θεραπεία

Ελμινθίασηαντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή. Ανάλογα με τον τύπο του παρασίτου, αναπτύσσεται μια πορεία θεραπείας χρησιμοποιώντας συγκεκριμένεςανθελμινθικόναρκωτικά. Πολλά από αυτά ενισχύουν περαιτέρω το ανοσοποιητικό σύστημα. Μαζί με τη συγκεκριμένη θεραπεία, οι ασθενείς λαμβάνουν σύμπλοκα βιταμινών και μετάλλων και πεπτικά ένζυμα. Δίνεται η μέγιστη προσοχή στην προσωπική υγιεινή. Σε περίπτωση εντερικής απόφραξης είναι απαραίτητη η επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, δεν αρκεί η χρήση φαρμάκων για τη θεραπεία των ελμινθών. Είναι καλύτερα να χρησιμοποιείτε προϊόντα με συγκεκριμένη εστίαση ενάντια σε έναν συγκεκριμένο τύπο παρασίτου:

• αντικυσταδικο?
• αντινηματώδεις;
• αντι-τρεματώδη?
• ευρύ φάσμα δράσης έναντι διαφορετικών ομάδων παρασίτων.

Εκτός από την ειδική θεραπεία, απαιτείται η συνταγογράφηση συμπτωματικών φαρμάκων για την εξάλειψη των εκδηλώσεων που προκαλούνται από έλμινθους:

• αντιβακτηριακά φάρμακα με πρόσθετη επιπλοκή της κατάστασης από ενεργοποιημένη παθογόνο μικροχλωρίδα του πεπτικού σωλήνα.
• ροφητικά που περιβάλλουν και αφαιρούν τα προϊόντα δηλητηρίασης ελμινθών πριν αυτά απορροφηθούν στη συστηματική κυκλοφορία του αίματος.
• ένζυμα που βελτιώνουν την πεπτική διαδικασία, ειδικά εάν η ελμινθίαση περιπλέκεται από διάρροια.
• προβιοτικά - η χρήση είναι υποχρεωτική όταν χρησιμοποιούνται ανθελμινθικά και αντιβακτηριακά φάρμακα για την αποκατάσταση της φυσιολογικής κατάστασης της εντερικής μικροχλωρίδας.
• καρδιακές γλυκοσίδες για επιπλοκές ελμινθίασης με καρδιαγγειακές παθολογίες.
• μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για την καταστολή της ενεργού φλεγμονώδους διαδικασίας λόγω της δράσης των παρασίτων.
• γλυκοκορτικοστεροειδή που συνταγογραφούνται για την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και την ανάπτυξη οξέων αλλεργικών αντιδράσεων.

Η χειρουργική επέμβαση θεωρείται η τελευταία μέθοδος θεραπείας. Συνταγογραφείται για επιπλοκές. Για παράδειγμα, όταν τα παράσιτα μετακινούνται από τα έντερα σε άλλα όργανα.

Πρόληψη

Για να αποφευχθεί η διείσδυση ελμίνθων στο ανθρώπινο σώμα, συνιστάται να κάνετε τις ακόλουθες ενέργειες:

• συχνό πλύσιμο των χεριών και των τροφίμων πριν από την κατανάλωση.
• τήρηση βασικής προσωπικής υγιεινής·
• χρήση αντιγλυκαιμικών φαρμάκων για ζώα.
• θερμική επεξεργασία κρέατος και ψαριών·
• προληπτική χρήση φαρμάκων κατά των ελμίνθων, ειδικά εάν εμφανιστούν χαρακτηριστικά συμπτώματα ή ο ασθενής βρίσκεται σε κίνδυνο.

Οι μέθοδοι πρόληψης μειώνουν τον κίνδυνο μόλυνσης από ελμινθία, αλλά δεν μπορούν να τον εξαλείψουν εντελώς. Ως εκ τούτου, οι γιατροί συνιστούν περιοδική δωρεά περιττωμάτων για ανάλυση.

Πρόβλεψη

Η πρόβλεψη εξαρτάται από τους ακόλουθους παράγοντες:

• τύπος παρασίτου?
• περιοχή διανομής ελμινθών ·
• βαθμός δηλητηρίασης?
• επιπλοκές για εσωτερικά όργανα και συστήματα.

Η έγκαιρη αναγνώριση και θεραπεία παρασιτικής λοίμωξης εγγυάται θετική πρόγνωση. Εάν η θεραπεία πραγματοποιηθεί στα αρχικά στάδια, δεν θα αναπτυχθούν επιπλοκές. Εάν απουσιάζει ή συνταγογραφείται λανθασμένα, αρχίζουν να αναπτύσσονται παθολογίες που επιδεινώνουν την ευημερία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, τα όργανα της κοιλιάς και του θώρακα είναι κατεστραμμένα και η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί μέχρι τον εγκέφαλο. Τέτοιες παθολογίες επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής και μπορεί να προκαλέσουν ανικανότητα για εργασία. Πιθανός θάνατος λόγω ανάπτυξης αναφυλακτικού σοκ και ελμινθίασης του κεντρικού νευρικού συστήματος. Επομένως, σε αυτή την περίπτωση, η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική.